ფარდა გადავწიე და მთვარემ უეცრად შემოალაგა თავის სხივები. რაფაზე შემოვჯექი და ეზოს გადავხედე. ირგვლივ სიწყნარეა. არავინ არ ჭაჭანებს. შემშურდა მიდამოსი. ისეთი სუფთა იყო ეს ადგილი, გამჭვირვალე, მიუხედავად სიბნელისა. მთვარეს თვალი გავუსწორე და მივმართე: "–მთვარევ, მაჩუქე ასეთი სიწყნარე. სიწყნარე სადაც არავინ იქნება ვიქნებით მხოლოდ მე და შენ. ასეთი გარემო მხოლოდ ერთი თვე, სამოთხეში მაგრძნობინებდა თავს. ნუთუ არ შეგიძლია სადმე ქოხში, სადაც ერთი საწოლია ერთი მაგიდა, ერთი სკამი და მშვიდად მოგიზგიზე ბუხარი, გამიშვა და დამასვენო, მაგრძნობინო ნეტარება....
↧