გუგული

ყველაფერი გვიანია უკვე,
მე კი ახლა მინდა აღმაფრენა,
ჩვენს ქალაქში სიმშვიდე რომ სუფევს,
ამით არაფერი გადარჩება.
ქარი ისევ ეფერება ფოთოლს,
თითქოს უნდა სიყვარულზე უთხრას,
ახლა სევდა უსასრულოდ მოთოვს
და ოცნებაც უკვე აღარ სუნთქავს...