ხანდახან მგონია რომ დედამიწა უკაცრიელი ადგილია,სადაც მხოლოდ მე და მარტოობა დავაბიჯებთ.მისი ცივი ხელებით ჩემ ხელს ჩაბღაუჭებია არ უნდა რომ სადმე გაუშვას.თითქოს სადმე გაქცევა შეემეძლოს,ჩემი ცხოვრებაც წყვდიადს დაემსგავსა.აღარსად ისმის ჩიტების გალობა,მდინარის ხმაური,ზღვის ტალღების ნაპირთან სჰესკდომის ხმა და აღარც მზის სხივები ჩანს სადმე.
↧